برساخت سینمایی جرم و مجرمان در فیلم‌های ایرانی (سال‌های 1394-1380)

هدف این مقاله بررسی تصویری است که سینمای ایران از مسئله جرم و مجرم شدن به دست می­دهد. سوال اصلی این بوده است که فیلم­های سینمایی ایرانی مسائل مربوط به جرم را چگونه بازنمایی کرده­اند؟ این پرسش در چارچوب نظریه بازنمایی مطرح و براساس آن، 57 فیلم اکران شده مابین سال­های 1380 تا 1394 که موضوع محوری آنها جرم و پیامدهای آن بوده، به روش تحلیل محتوای کمی مورد بررسی قرار گرفته است. فرض نظری پژوهش ما این بوده است که فیلم­های سینمایی، نوعی شناخت و دانش عامه پسند درباره جرم در دسترس مخاطبان قرار می‌دهند و درباره علل آنها نظریاتی را مطرح می کنند. نتایج پژوهش حاضر، این فرض را تأیید می‌کند. فیلم­های ایرانی، هم اطلاعاتی زمینه­ای همچون ترکیب سنی و جنسی، طبقه اجتماعی، وضعیت شغلی مجرمان ارائه می­کنند و هم اطلاعات مختلفی درباره روابط اجتماعی و خانوادگی آنها به دست می­دهند. همچنین فیلم­های مورد بررسی، اغلب آسیب­های اجتماعی مربوط به مجرمان و خانواده آنها را به تصویر کشیده و درباره آنها داستان­سرایی کرده­اند و کوشیده اند در خلال گفتار و روایت خود، از مجرم شدن شخصیت­های خود تبیین به دست دهند.